LIST POŻEGNALNY DO ALKOHOLU

Szczegóły

Odsłony: 49309

LIST POŻEGNALNY DO ALKOHOLU

Alkoholu, poznałam cię ponad 17 lat temu i od razu cię polubiłam. Byłeś przy mnie
na wszystkich imprezach w okresie liceum, bywałeś ze mną w pubach. Byłeś dla mnie wsparciem. Sprawiałeś, że czułam się atrakcyjna, że stawałam się bardziej elokwentna, wesoła, odważna. Było mi z tobą dobrze. Nasza przyjaźń kwitła, a nasza znajomość przynosiła mi same korzyści. Nie miałam do Ciebie żalu o to, że czasami, po wspólnie spędzonych wieczorach bolała mnie głowa.
Towarzyszyłeś mi także przez pierwsze 4 lata studiów. Wspierałeś mnie tak samo, jak
w liceum. Na 4. roku spotykaliśmy się coraz częściej, głównie w towarzystwie osób, które też bardzo Cię lubiły. Pomagałeś rozładować stres związany z kolokwiami i egzaminami. Byłeś moim przyjacielem. Dzięki tobie czułam się lekka w tańcu i nie miałam problemu
z nawiązywaniem nowych znajomości. Na piątym roku odsunęłam się od ciebie,
bo zaszłam w pierwszą, a później drugą ciążę. Do tego doszło karmienie dzieci piersią. Tęskniłam za tobą tak bardzo, że pewnie przez ciebie odstawiłam córcie od piersi po zaledwie 3 miesiącach karmienia. Znów się do siebie zbliżyliśmy. Bywałeś u mnie w domu w ciągu dnia, nie tylko wieczorami. Towarzyszyłeś mi przy codziennych obowiązkach młodej mamy. Popołudniami znów chodziliśmy do pubów. Przy tobie odreagowywałam trudy macierzyństwa. Pozwalałeś mi zapomnieć o samotności, pustce i braku zrozumienia. Działałeś lepiej i szybciej niż leki antydepresyjne, więc z nich zrezygnowałam na rzecz ciebie. Byłeś ze mną w trudnych chwilach, zawsze dostępny i gotowy do pomocy.
Nie musiałam na Ciebie długo czekać. Gdy dzieci rozpoczęły edukację zaczęliśmy widywać się codziennie. Uwielbiałam, gdy całymi dniami przebywaliśmy w domu sami.
Czasem nawet chodziłeś ze mną odbierać dzieci ze żłobka i przedszkola. W tym czasie stwierdziłam, że chyba za często się spotykamy i mężowi też przestało się to podobać. Zaszyłam się i wierzyłam, że wszystko jest już OK. Wierzyłam, że się trochę od ciebie odzwyczaję i kiedyś znów będziemy mogli się spotykać. Miałam pracę, zajmowałam się dziećmi, spędzałam czas wolny z rodziną i przyjaciółmi. Nie przypominam sobie, żeby mi ciebie brakowało. Gdy po 8 miesiącach spotkaliśmy się znowu, bardzo szybko przypomniałeś mi o swoich zaletach i od razu z buciorami wtargnąłeś w moje życie.
Byłeś ze mną niemal zawsze i wszędzie, przez ciebie nie miałam czasu dla rodziny.
W nasze spotkania i dochodzenie do siebie po nich, wkładałam tyle energii i wysiłku,
że nie miałam siły na życie rodzinne i towarzyskie. Zaniedbywałam przez ciebie swoje obowiązki i zainteresowania. Dla ciebie zdradziłam swoje wartości i cele.
I chociaż wiedziałam, że już mi nie pomagasz, że raczej niszczysz i zabierasz niż wspierasz, to chęć bycia z tobą była silniejsza. Wiele razy obiecywałam sobie i innym, że już więcej nie będę się z tobą widywać, ale tęskniłam i zawsze do ciebie wracałam. Przejąłeś kontrolę nad moim życiem, za bardzo uwierzyłam w twoje dobre chęci, uzależniłam się od ciebie. Nie umiałam żyć bez twojej pomocy. Przestałam być sobą. Bez ciebie było mi źle.
W rezultacie straciłam zaufanie męża, mnóstwo czasu, który mogłam spędzić produktywnie i oddaliłam się od własnych dzieci. Straciłam godność i szacunek do siebie. Teraz już nie możesz mi pomóc. Czuje się zdradzona. Chcę się z tobą rozstać na zawsze. Chociaż wiem, że będzie ciężko, bo wiele miejsc, osób i sytuacji będzie mi o tobie przypominać. Będę jednak unikać wszystkiego, co z tobą związane. Z problemami i silnymi emocjami będę musiała radzić sobie sama lub z pomocą osób, którym na mnie zależy.
Nie będę też mogła dzielić się z tobą swoim szczęściem. Trudno, ale zrobiłeś się zbyt zaborczy i zachłanny. Może będę tęsknić, bo wspólne chwile z początków naszej znajomości będę ciepło wspominać. Jednak teraz już wiem, że tamte lata nie wrócą.
Już nigdy nie będzie między nami tak pięknie. Za bardzo zraniłeś mnie, a ja przez ciebie skrzywdziłam swoich najbliższych. Za dużo nam zabrałeś. Chcę znów być sobą, bez ciebie, chcę sama kontrolować swoje życie i kierować nim bez twojej obecności.
Chcę podejmować świadome decyzje i brać za nie odpowiedzialność.
Chcę spróbować być szczęśliwa.
Żegnam !!!